Η τενοντίτιδα είναι μια πάθηση που αφορά τη φλεγμονή των τενόντων, δηλαδή της σκληρής ζώνης ινώδους συνδετικού ιστού που συνδέει, συνήθως, μύες με οστά και προκαλεί πόνο και ευαισθησία στο σημείο της άρθρωσης.

Η τενοντίτιδα μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε τένοντα, αλλά απαντάται συνήθως στην περιοχή των ώμων (τενοντίτιδα του ώμου), των αγκώνων (τενοντίτιδα αγκώνα), των καρπών, των γονάτων και των φτερνών.

Τα σημάδια και τα συμπτώματα της τενοντίτιδας συμβαίνουν στο σημείο, όπου ο τένοντας ακουμπάει στο οστό και συνήθως περιλαμβάνουν:

• Πόνος, ο οποίος ορίζεται ως έντονη ενόχληση, του κάτω ή του άνω άκρου/ της άρθρωσης

• Ευαισθησία στην περιοχή

• Ήπιο οίδημα

Η φλεγμονή στον τένοντα μπορεί να προκληθεί από ξαφνικό τραυματισμό, αλλά είναι εξίσου πιθανό να προκληθεί από κάποια επαναλαμβανόμενη κίνηση με την πάροδο του χρόνου. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουν τενοντίτιδα διότι η εργασία ή το χόμπι τους απαιτούν τέτοιου είδους επαναλαμβανόμενες κινήσεις, οι οποίες στρεσάρουν τους τένοντες.

Παράγοντες Κινδύνου

Ηλικία

Επάγγελμα

Αθλήματα

Την τενοντίτιδα μπορεί να διαγνώσει ο ορθοπεδικός χειρούργος κατόπιν κλινικής εξέτασης, ωστόσο, είναι πιθανό να ζητηθεί ακτινογραφία για να αποκλειστούν άλλες παθήσεις. Οι τένοντες είναι ορατοί μόνο με μαγνητική τομογραφία, κάτι το οποίο ζητείται σε σπάνιες περιπτώσεις.

Οι περισσότερες περιπτώσεις τενοντίτιδας μπορούν να αντιμετωπιστούν με ξεκούραση, φυσιοθεραπεία και παυσίπονα. Αν, ωστόσο, η τενοντίτιδα είναι τόσο έντονη, που να οδηγεί σε ρήξη του τένοντα, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Μπορεί να προκληθεί από έντονη καταπόνηση του ώμου, αλλά τα αίτια της τενοντίτιδας του ώμου δεν είναι σαφή.

Στην τενοντίτιδα ώμου, ο πόνος εμφανίζεται τη νύχτα, δυσκολεύοντας τον ασθενή στον ύπνο. Αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις, όπου υπάρχει εναπόθεση αλάτων ασβεστίου γύρω από τον τένοντα, αποτέλεσμα της μεγάλης διάρκειας της τενοντίτιδας ώμου και για αυτό αποκαλείται και ασβεστοποιός τενοντίτιδα. Επίσης, εμφανίζεται στις κινήσεις έσω στροφής και ανύψωσης πάνω από το επίπεδο του ώμου.

Συνήθως αρκούν το ιστορικό και η κλινική εξέταση στο ιατρείο για τη διάγνωση, αλλά μπορεί να χρειαστεί επιπρόσθετα ακτινογραφία, μαγνητική τομογραφία ή υπερηχογράφημα.

Γενικά οι παθήσεις της οξείας τενοντίτιδας του υπερακανθίου, της ασβεστοποιού τενοντίτιδας του ώμου ή της χρόνιας τεντοπάθειας του υπερακανθίου δεν είναι διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά πρόκειται για διαφορετικά στάδια της ίδιας πάθησης που ονομάζεται σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής.

Αυτό που συστήνεται καταρχάς είναι συντηρητικη θεραπεια με κρυοθεραπεία, αντιφλεγμονώδη φάρμακα και αρθροσκοπική αποκατάσταση μέσω φυσικοθεραπείας. Σε πιο δύσκολες περιπτώσεις γίνονται ενέσεις κορτιζόνης.

Αν τα συμπτώματα εμμένουν και μετά το πέρας της θεραπείας ή δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως, λόγω της έντονης και παρατεταμένης προστριβής ο υπερακάνθιος πέρα από φλεγμονή, χαρακτηρίζεται και από μείωση του πάχους και της ελαστικότητας του (χρόνια τενοντίτιδα) και αυτό μπορεί να επιφέρει ρήξη τένοντα, δηλαδή του υπερακάνθιου τένοντα ώμου.

Ο επιχείλιος χόνδρος συμβάλλει στη σταθερότητα του ώμου προστατεύοντας από εξάρθρημα ώμου (εξάρθρημα ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης). Πρόκειται για ένα χόνδρο σε σχήμα δαχτυλιδιού που περιβάλλει όλη την επιφάνεια της ωμογλήνης (κοίλη επιφάνεια της άρθρωσης).

Η βλάβη SLAP (Superior Labrum from Anterior to Posterior) αφορά τη ρήξη του ανώτερου μέρους του επιχειλίου χόνδρου της ωμογλήνης. Η βλάβη συμβαίνει από μπροστά προς τα πίσω στο σημείο που αρχίζει ο τένοντας του δικεφάλου.

Ο ασθενής μπορεί να υποφέρει από βλάβη SLAP συνδυαστικά με ρήξη στροφικού πετάλου, με αστάθεια ώμου ή με σύνδρομο πρόσκρουσης του ώμου. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η αρθροσκόπηση ώμου είναι η μόνη που μπορεί να επιβεβαιώσει με πλήρη σιγουριά τη διάγνωση.

Κατάσταση επιμένουσας και επώδυνης δυσκαμψίας του ώμου. Πρόκειται για μια φλεγμονώδη πάθηση που προσβάλλει όλο το στροφικό πέταλο και το θύλακο της άρθρωσης του ώμου. Η φλεγμονή προκαλεί προσκόλληση του θυλάκου σε προσκείμενους ιστούς, πράγμα που σημαίνει πόνος στον ώμο και αδυναμία διεκπεραίωσης βασικών κινήσεων.

Τα αίτια της εμφάνισης του παγωμένου ώμου είναι πολλά και πολύπλοκα. Για τον ιδιοπαθή παγωμένο ώμο δεν υπάρχει γνωστή αιτία, αλλά οι δευτεροπαθείς αιτίες είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, οι τραυματισμοί και οι χειρουργικές επεμβάσεις.

Τα συχνότερα συμπτώματα της συμφυτικής θυλακίτιδας είναι ο πόνος, ακόμα και μετά από μικρό τραυματισμό και έπειτα επέρχεται σταδιακή ελάττωση του εύρους κίνησης. Να σημειωθεί ότι για τη διάγνωση της θυλακίτιδας χρειάζεται να γίνει ακτινογραφία για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο τα συμπτώματα να οφείλονται σε αρθρίτιδα ώμου.

Σε περιπτώσεις ιδιοπαθούς συμφυτικής θυλακίτιδας συστήνεται φυσικοθεραπεία.

Οι ασθενείς με μικρή δυσκαμψία, αλλά με έντονο πόνο μπορούν να ανακουφιστούν σημαντικά με ενέσεις κορτιζόνης. Η χειρουργική αντιμετώπιση συστήνεται στις περιπτώσεις δυσκαμψίας που διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα (χρόνια), στις οποίες η συντηρητική θεραπεία έχει κριθεί αναποτελεσματική.

Οι μυϊκές θλάσεις είναι συχνά αποτέλεσμα της συμμετοχής σε κάποια αθλητική δραστηριότητα ή άλλης καταπόνησης του σώματος. Η σοβαρότητα του τραυματισμού μπορεί να διαφέρει, ανάλογα με το βαθμό της θλάσης. Η αντιμετώπιση ενός τέτοιου τραυματισμού απαιτεί συνήθως ένα πρόγραμμα αποκατάστασης που μπορεί να περιλαμβάνει διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις.

Μια μυϊκή θλάση αναφέρεται στη βλάβη των μυών λόγω μιας μερικής ή πλήρους ρήξης των μυϊκών ινών. Αυτή η μορφή τραυματισμού μπορεί να κατατάσσεται σε διάφορους βαθμούς, από τον πρώτο μέχρι τον τρίτο βαθμό. Στην περίπτωση μιας μυϊκής θλάσης δευτέρου βαθμού ή τρίτου βαθμού, συνήθως υπάρχει μια σοβαρή ρήξη των μυϊκών ινών, που μπορεί να απαιτεί επαγγελματική ιατρική παρέμβαση.

Για την αντιμετώπιση της μυϊκής θλάσης, το πρώτο βήμα είναι η κατάλληλη διάγνωση της βλάβης από έναν ιατρό. Ένα πρόγραμμα αποκατάστασης μπορεί να βοηθήσει στην ανάκτηση της φυσιολογικής λειτουργίας των μυών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η φυσιοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει άτομα τα οποία υποφέρουν από μυϊκές θλάσεις να ανακτήσουν τη μορφή των μυών τους και να μειώσουν τον κίνδυνο επανάληψης του τραυματισμού.

Σύμφωνα με στατιστικα στοιχεια, οι μυϊκές θλάσεις είναι πιο συχνές σε αθλητικές δραστηριότητες και η σοβαρότητα του τραυματισμού εξαρτάται τόσο από την ένταση της δραστηριότητας, όσο και από το χρονικό διάστημα που παραμένει μία μυϊκή θλάση δίχως αποκατάσταση.

Κατά τη λειτουργία των μυών, η ρήξη μυϊκών ινών μπορεί να προκαλέσει μία θλάση, ιδίως όταν οι μύες υποστούν υπερβολική ή μη φυσιολογική επιβάρυνση. Η θλάση μυών μπορεί να συμβεί είτε σε επίπεδο του μυϊκού ιστού είτε σε επίπεδο του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου.

Συχνά συμβαίνει στις προπονήσεις όταν οι μύες είναι κορεσμένοι ή όταν ο σωματικός έλεγχος δεν είναι επαρκής. Η αντιμετώπιση των μυϊκών θλάσεων απαιτεί κατάλληλη θεραπεία, προπονητικά προγράμματα αποκατάστασης και ηρεμία για την ανάπαυση των τραυματισμένων μυών. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αντιμετώπιση μιας μυϊκής θλάσης, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν ορθοπεδικό ή έναν ειδικό στον τομέα του αθλητισμού.

Μάθε περισσότερα για το MYO CEL εδώ και δώσε στο σώμα σου τη φροντίδα που του αξίζει.

Οι τραυματισμοί των τενόντων είναι οι πιο κοινοί τραυματισμοί τόσο στους αθλητές, όσο και στα παιδιά και σε ενήλικες μετά από απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, λάθος ασκήσεις γυμναστικής, καθώς και εκ κοπώσεως του σώματος, λόγω τρόπου ζωής. Αυτοί οι τραυματισμοί μπορεί να επηρεάσουν διάφορα σημεία του σώματος και να δημιουργήσουν προβλήματα όπως παθήσεις ώμου, γόνατο του δρομέα και τραυματισμούς του προσθίου χιαστού. Η σοβαρότητα του τραυματισμού θα πρέπει να αξιολογηθεί από τον γιατρό σας.

Οι αιτίες των τραυματισμών των τενόντων είναι ποικίλες και μπορεί να περιλαμβάνουν την υπερφόρτωση του σώματος, κακή στάση ή αθλητικές καταστάσεις που οδηγούν σε επείγοντα περιστατικά.

Όταν εμφανιστούν συμπτώματα τενοντίτιδας, η επίσκεψη σε έναν ορθοπεδικό είναι σημαντική. Ο ορθοπαιδικός χειρουργός μπορεί να προτείνει φαρμακευτική αγωγή ή άλλες θεραπευτικές επιλογές, ανάλογα με τον τύπο και το σοβαρότητα του τραυματισμού.

Για να αποφύγετε τους τραυματισμούς των τενόντων, είναι σημαντικό να λαμβάνετε υπόψη τις σωστές τεχνικές άσκησης, να διατηρείτε καλή στάση και να αποφεύγετε την υπερβολική επιβάρυνση. Επιπλέον, η επίσκεψη σε εξωτερικά ιατρεία για τακτικούς ελέγχους μπορεί να συμβάλει στην πρόληψη τραυματισμών και στη διατήρηση της υγείας των τενόντων και των συνδέσμων.

Η τενοντίτιδα είναι μια πάθηση που αφορά τη φλεγμονή των τενόντων, δηλαδή της σκληρής ζώνης ινώδους συνδετικού ιστού που συνδέει, συνήθως, μύες με οστά και προκαλεί πόνο και ευαισθησία στο σημείο της άρθρωσης.

Η τενοντίτιδα μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε τένοντα, αλλά απαντάται συνήθως στην περιοχή των ώμων (τενοντίτιδα του ώμου), των αγκώνων (τενοντίτιδα αγκώνα), των καρπών, των γονάτων και των φτερνών.

Τα σημάδια και τα συμπτώματα της τενοντίτιδας συμβαίνουν στο σημείο, όπου ο τένοντας ακουμπάει στο οστό και συνήθως περιλαμβάνουν:

• Πόνος, ο οποίος ορίζεται ως έντονη ενόχληση, του κάτω ή του άνω άκρου/ της άρθρωσης

• Ευαισθησία στην περιοχή

• Ήπιο οίδημα

Η φλεγμονή στον τένοντα μπορεί να προκληθεί από ξαφνικό τραυματισμό, αλλά είναι εξίσου πιθανό να προκληθεί από κάποια επαναλαμβανόμενη κίνηση με την πάροδο του χρόνου. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουν τενοντίτιδα διότι η εργασία ή το χόμπι τους απαιτούν τέτοιου είδους επαναλαμβανόμενες κινήσεις, οι οποίες στρεσάρουν τους τένοντες.

Παράγοντες Κινδύνου

Ηλικία

Επάγγελμα

Αθλήματα

Την τενοντίτιδα μπορεί να διαγνώσει ο ορθοπεδικός χειρούργος κατόπιν κλινικής εξέτασης, ωστόσο, είναι πιθανό να ζητηθεί ακτινογραφία για να αποκλειστούν άλλες παθήσεις. Οι τένοντες είναι ορατοί μόνο με μαγνητική τομογραφία, κάτι το οποίο ζητείται σε σπάνιες περιπτώσεις.

Οι περισσότερες περιπτώσεις τενοντίτιδας μπορούν να αντιμετωπιστούν με ξεκούραση, φυσιοθεραπεία και παυσίπονα. Αν, ωστόσο, η τενοντίτιδα είναι τόσο έντονη, που να οδηγεί σε ρήξη του τένοντα, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Μπορεί να προκληθεί από έντονη καταπόνηση του ώμου, αλλά τα αίτια της τενοντίτιδας του ώμου δεν είναι σαφή.

Στην τενοντίτιδα ώμου, ο πόνος εμφανίζεται τη νύχτα, δυσκολεύοντας τον ασθενή στον ύπνο. Αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις, όπου υπάρχει εναπόθεση αλάτων ασβεστίου γύρω από τον τένοντα, αποτέλεσμα της μεγάλης διάρκειας της τενοντίτιδας ώμου και για αυτό αποκαλείται και ασβεστοποιός τενοντίτιδα. Επίσης, εμφανίζεται στις κινήσεις έσω στροφής και ανύψωσης πάνω από το επίπεδο του ώμου.

Συνήθως αρκούν το ιστορικό και η κλινική εξέταση στο ιατρείο για τη διάγνωση, αλλά μπορεί να χρειαστεί επιπρόσθετα ακτινογραφία, μαγνητική τομογραφία ή υπερηχογράφημα.

Γενικά οι παθήσεις της οξείας τενοντίτιδας του υπερακανθίου, της ασβεστοποιού τενοντίτιδας του ώμου ή της χρόνιας τεντοπάθειας του υπερακανθίου δεν είναι διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά πρόκειται για διαφορετικά στάδια της ίδιας πάθησης που ονομάζεται σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής.

Αυτό που συστήνεται καταρχάς είναι συντηρητικη θεραπεια με κρυοθεραπεία, αντιφλεγμονώδη φάρμακα και αρθροσκοπική αποκατάσταση μέσω φυσικοθεραπείας. Σε πιο δύσκολες περιπτώσεις γίνονται ενέσεις κορτιζόνης.

Αν τα συμπτώματα εμμένουν και μετά το πέρας της θεραπείας ή δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως, λόγω της έντονης και παρατεταμένης προστριβής ο υπερακάνθιος πέρα από φλεγμονή, χαρακτηρίζεται και από μείωση του πάχους και της ελαστικότητας του (χρόνια τενοντίτιδα) και αυτό μπορεί να επιφέρει ρήξη τένοντα, δηλαδή του υπερακάνθιου τένοντα ώμου.

Ο επιχείλιος χόνδρος συμβάλλει στη σταθερότητα του ώμου προστατεύοντας από εξάρθρημα ώμου (εξάρθρημα ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης). Πρόκειται για ένα χόνδρο σε σχήμα δαχτυλιδιού που περιβάλλει όλη την επιφάνεια της ωμογλήνης (κοίλη επιφάνεια της άρθρωσης).

Η βλάβη SLAP (Superior Labrum from Anterior to Posterior) αφορά τη ρήξη του ανώτερου μέρους του επιχειλίου χόνδρου της ωμογλήνης. Η βλάβη συμβαίνει από μπροστά προς τα πίσω στο σημείο που αρχίζει ο τένοντας του δικεφάλου.

Ο ασθενής μπορεί να υποφέρει από βλάβη SLAP συνδυαστικά με ρήξη στροφικού πετάλου, με αστάθεια ώμου ή με σύνδρομο πρόσκρουσης του ώμου. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η αρθροσκόπηση ώμου είναι η μόνη που μπορεί να επιβεβαιώσει με πλήρη σιγουριά τη διάγνωση.

Κατάσταση επιμένουσας και επώδυνης δυσκαμψίας του ώμου. Πρόκειται για μια φλεγμονώδη πάθηση που προσβάλλει όλο το στροφικό πέταλο και το θύλακο της άρθρωσης του ώμου. Η φλεγμονή προκαλεί προσκόλληση του θυλάκου σε προσκείμενους ιστούς, πράγμα που σημαίνει πόνος στον ώμο και αδυναμία διεκπεραίωσης βασικών κινήσεων.

Τα αίτια της εμφάνισης του παγωμένου ώμου είναι πολλά και πολύπλοκα. Για τον ιδιοπαθή παγωμένο ώμο δεν υπάρχει γνωστή αιτία, αλλά οι δευτεροπαθείς αιτίες είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, οι τραυματισμοί και οι χειρουργικές επεμβάσεις.

Τα συχνότερα συμπτώματα της συμφυτικής θυλακίτιδας είναι ο πόνος, ακόμα και μετά από μικρό τραυματισμό και έπειτα επέρχεται σταδιακή ελάττωση του εύρους κίνησης. Να σημειωθεί ότι για τη διάγνωση της θυλακίτιδας χρειάζεται να γίνει ακτινογραφία για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο τα συμπτώματα να οφείλονται σε αρθρίτιδα ώμου.

Σε περιπτώσεις ιδιοπαθούς συμφυτικής θυλακίτιδας συστήνεται φυσικοθεραπεία.

Οι ασθενείς με μικρή δυσκαμψία, αλλά με έντονο πόνο μπορούν να ανακουφιστούν σημαντικά με ενέσεις κορτιζόνης. Η χειρουργική αντιμετώπιση συστήνεται στις περιπτώσεις δυσκαμψίας που διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα (χρόνια), στις οποίες η συντηρητική θεραπεία έχει κριθεί αναποτελεσματική.

Το σύνδρομο καρπιαιου σωληνα εμφανίζεται όταν υπάρχει αυξανόμενη πίεση στο μέσο νεύρο που φτάνει στο χέρι μέσω του στενού καρπιαίου σωλήνα. Πρόκειται για μια συνηθισμένη περιφερική νευροπάθεια κατά την οποία το χέρι μουδιάζει και πονάει, με έντονο αίσθημα τσιμπήματος βελόνας.

Αιτία της πάθησης είναι η κληρονομική προδιάθεση, αν αυτή υπάρχει, οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις του καρπού για μεγάλο χρονικό διάστημα, ορμονικές αλλαγές (εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση), παθήσεις όπως ο Σακχαρώδης Διαβήτης, η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα, παλαιότερα κατάγματα ή αθλητικές κακώσεις (πχ από τένις) κλπ.

Συντηρητική Θεραπεία

Η συντηρητική θεραπεία με αντιφλεγμονώδη, βιταμίνες και ειδικούς νάρθηκες συστήνεται στους πρώτους 6 μήνες μετά τη διάγνωση. Επίσης, οι ενέσεις κορτιζόνης είναι μια παροδική λύση για τον πόνο. Σημαντικό είναι, επίσης, να υπάρξουν αλλαγές στον τρόπο ζωής και στην καθημερινότητα, ώστε να μην επιβαρύνεται ο καρπός.

Χειρουργικη Θεραπεια

Αν τα συμπτώματα της πάθησης είναι επιμένοντα, τότε εξετάζουμε την περίπτωση της χειρουργικής επέμβασης. Οι επεμβάσεις αποσυμπίεσης νεύρων ή νευρικών ριζών μπορούν να αποτρέψουν την επιδείνωση των συμπτωμάτων.

Αν και την ώρα του τραυματισμού μπορεί να νιώσετε ότι κάτι έσπασε, πολλοί τραυματισμένοι συνεχίζουν τη δραστηριότητα τους. Το γόνατο πρήζεται σταδιακά, γίνεται δύσκαμπτο και η κίνηση όλο και πιο δύσκολη.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

Πόνος στην εσωτερική ή εξωτερική πλευρά του γονάτου

Οίδημα

Δυσκαμψία

Αστάθεια γονάτου

Αίσθηση μαγκώματος

Η διάγνωση γίνεται από την κλινική εξέταση και το ιστορικό συνδυαστικά. Η μαγνητική τομογραφία χρησιμεύει στην επιβεβαίωση ή απόρριψη της διάγνωσης και στην επιλογή της κατάλληλης θεραπείας.

Η ολική αρθροπλαστική είναι η ολική αντικατάσταση της άρθρωσης μέσω χειρουργικής επέμβασης. Συγκεκριμένα, αφαιρείται το κατεστραμμένο τμήμα της άρθρωσης και αντικαθίσταται με ένα μεταλλικό, πλαστικό ή κεραμικό τμήμα, την πρόσθεση. Ο ασθενής μπορεί, μετά από μια επιτυχημένη αρθροπλαστική, να κάνει τις ίδιες κινήσεις με πριν. Η ολική αρθροπλαστική ισχίου και η ολικη αρθροπλαστικη γονατος είναι οι συνηθέστερες επεμβάσεις, ωστόσο μπορεί να γίνει και ολική αρθροπλαστικη ωμου ή αστραγάλου ή καρπού ή αγκώνα κλπ.

Η αρθροπλαστική συνιστάται σε περιπτώσεις έντονου πόνου, ακόμα και αναπηρίας. Συχνά, ο πόνος στις αρθρώσεις προκαλείται από χόνδρινες βλάβες, είτε από οστεοαρθρίτιδα (πχ. Οστεοαρθρίτιδα γόνατος, οστεοαρθρίτιδα ισχίου), κάταγμα ή άλλη τέτοια κατάσταση.

Η τυπική ολική αρθροπλαστική ώμου περιλαμβάνει την αντικατάσταση της κεφαλής και της ωμογλήνης, ώστε να μιμούνται τη φυσιολογική ανατομία του σώματος. Η διαδικασία αυτή ενδείκνυται για ασθενείς με προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα του ώμου, αλλά με φυσιολογική λειτουργία του στροφικού πετάλου.

Η ανάστροφη ολική αρθροπλαστική ώμου ενδείκνυται για ασθενείς με βαριά οστεοαρθρίτιδα και μη φυσιολογική λειτουργία του στροφικού πετάλου, σε ηλικιωμένους ασθενείς με πολύπλοκα κατάγματα κλπ.

Σε αυτήν την περίπτωση η κεφαλή του βραχιόνιου αντικαθίσταται από μια κοίλη επιφάνεια και η κοιλότητα της ωμογλήνης αντικαθίσταται από μια μεταλλική σφαίρα. Αυτό επιτρέπει στους ασθενείς να ανασηκώνουν το χέρι τους χρησιμοποιώντας το δελτοειδή μυ και όχι τους μύες του στροφικού πετάλου.

Πρόκειται για μια νέα τεχνική, η οποία χρησιμοποιεί την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, τη ρομποτική χειρουργική, και συγκεκριμένα όχι απλώς σύστημα πλοήγησης, αλλά ρομπότ με ειδικό βραχίονα, συνδυαστικά με το χειρούργο ορθοπεδικό για ένα καλύτερο, ακριβέστερο αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα είναι η νέα άρθρωση να μιμείται τη φυσιολογική στο μέγιστο βαθμό.

Η ρομποτική αρθροπλαστική ισχίου, έπειτα από σοβαρά κατάγματα ισχίου και ώμου είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες.

Η κίνηση των δακτύλων επιτυγχάνεται με τη βοήθεια τενόντων. Όταν εμείς λυγίζουμε τα δάκτυλα μας, οι τένοντες που βρίσκονται στην περιοχή βραχύνονται και ολισθαίνουν στα έλυτρα, δηλαδή στα κανάλια στη βάση των δακτύλων. Ωστόσο, αν το έλυτρο ή ο ίδιος ο τένοντας έχει παχυνθεί, τότε συναντούμε «εμπόδιο» στην κίνηση αυτή.

Η αρθρίτιδα γόνατος είναι μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση, η οποία επηρεάζει τους αρθρικούς χόνδρους, τους μηνίσκους και τα υποχόνδρια οστά.

Το κύριο σύμπτωμα της αρθρίτιδας στο γόνατο είναι ο πόνος, το πρήξιμο (οίδημα) και η δυσκαμψία, η οποία επηρεάζει σημαντικά την εκτέλεση της κίνησης. Ο πόνος και η δυσκαμψία είναι εντονότερα το πρωί. Ο πόνος είναι ένα σύμπτωμα που χειροτερεύει κατά τη διάρκεια της νόσου, ενώ το γόνατο μπορεί να γίνει τόσο δύσκαμπτο που να μην μπορεί να γίνει πλήρης έκταση/κάμψη του. Το γόνατο μπορεί να είναι ζεστό, με παρουσία οιδήματος.

Αν και δεν υπάρχει θεραπεία για την αρθρίτιδα, υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισς του πόνου και βελτίωσης του εύρους κίνησης.

Συντηρητική θεραπεία: αποφυγή δραστηριοτήτων, φυσικοθεραπείες, χρήση παυσίπονων και ΜΣΑΦ. Επίσης, τοπικές ενέσεις με υαλουρονικό οξύ ή κορτιζόνη, αλλά και πιο σύγχρονες τεχνικές, όπως η έγχυση Πλάσματος Πλουσίου σε Αιμοπετάλια ή έγχυση Βλαστοκυττάρων.

χειρουργική γόνατος: Σε περίπτωση που η συντηρητική θεραπεία δεν πετύχει, τότε συστήνεται χειρουργική επέμβαση.

αρθροσκόπηση γόνατος: Ενδείκνυται σε ασθενείς μικρότερης ηλικίας, εάν και εφόσον οι βλάβες δεν είναι πολύ προχωρημένες.

αρθροπλαστικές γόνατος: Ενδείκνυται σε ασθενείς με προχωρημένη αρθρίτιδα, αφού προηγουμένως έχουν αποτύχει όλα τα συντηρητικά μέσα θεραπείας.

Ο βλαισός μέγας δάκτυλος (κότσι ποδιού) είναι η εκτόπιση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού. Ο μέγας δάκτυλος του ποδιού παραμορφώνεται, το οποίο συνυπάρχει με παραμορφώσεις και στα υπόλοιπα δάκτυλα. Η αιτία εμφάνισης του δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα, ωστόσο υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που φαίνεται να σχετίζονται με την πάθηση, η οποία εκτός από παραμόρφωση, προκαλεί και πόνο, γρήγορη κόπωση και δυσκολία στην υπόδηση.

Η αντιμετώπιση της πάθησης γίνεται αρχικά με αλλαγή υποδημάτων, ορθοπεδικά βοηθήματα κλπ. και τέλος με χειρουργική επέμβαση, όπως οι επεμβάσεις αφαίρεσης της εξόστωσης, οστεοτομία 1ου μεταταρσίου, επεμβάσεις μαλακών μορίων κα.

Το σύνδρομο De Quervain ή αλλιώς το Σύνδρομο της Στενωτικής Τενοντοελυτρίτιδας προκαλείται από έντονη φλεγμονή του ελύτρου και των τενόντων στον καρπό και συγκεκριμένα στο πρώτο ραχιαίο διαμέρισμα.

Το σύνδρομο καρπιαιου σωληνα εμφανίζεται όταν υπάρχει αυξανόμενη πίεση στο μέσο νεύρο που φτάνει στο χέρι μέσω του στενού καρπιαίου σωλήνα. Πρόκειται για μια συνηθισμένη περιφερική νευροπάθεια κατά την οποία το χέρι μουδιάζει και πονάει, με έντονο αίσθημα τσιμπήματος βελόνας.

Αιτία της πάθησης είναι η κληρονομική προδιάθεση, αν αυτή υπάρχει, οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις του καρπού για μεγάλο χρονικό διάστημα, ορμονικές αλλαγές (εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση), παθήσεις όπως ο Σακχαρώδης Διαβήτης, η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα, παλαιότερα κατάγματα ή αθλητικές κακώσεις (πχ από τένις) κλπ.

Συντηρητική Θεραπεία

Η συντηρητική θεραπεία με αντιφλεγμονώδη, βιταμίνες και ειδικούς νάρθηκες συστήνεται στους πρώτους 6 μήνες μετά τη διάγνωση. Επίσης, οι ενέσεις κορτιζόνης είναι μια παροδική λύση για τον πόνο. Σημαντικό είναι, επίσης, να υπάρξουν αλλαγές στον τρόπο ζωής και στην καθημερινότητα, ώστε να μην επιβαρύνεται ο καρπός.

Χειρουργικη Θεραπεια

Αν τα συμπτώματα της πάθησης είναι επιμένοντα, τότε εξετάζουμε την περίπτωση της χειρουργικής επέμβασης. Οι επεμβάσεις αποσυμπίεσης νεύρων ή νευρικών ριζών μπορούν να αποτρέψουν την επιδείνωση των συμπτωμάτων.

Αν και την ώρα του τραυματισμού μπορεί να νιώσετε ότι κάτι έσπασε, πολλοί τραυματισμένοι συνεχίζουν τη δραστηριότητα τους. Το γόνατο πρήζεται σταδιακά, γίνεται δύσκαμπτο και η κίνηση όλο και πιο δύσκολη.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

Πόνος στην εσωτερική ή εξωτερική πλευρά του γονάτου

Οίδημα

Δυσκαμψία

Αστάθεια γονάτου

Αίσθηση μαγκώματος

Η διάγνωση γίνεται από την κλινική εξέταση και το ιστορικό συνδυαστικά. Η μαγνητική τομογραφία χρησιμεύει στην επιβεβαίωση ή απόρριψη της διάγνωσης και στην επιλογή της κατάλληλης θεραπείας.

Η ολική αρθροπλαστική είναι η ολική αντικατάσταση της άρθρωσης μέσω χειρουργικής επέμβασης. Συγκεκριμένα, αφαιρείται το κατεστραμμένο τμήμα της άρθρωσης και αντικαθίσταται με ένα μεταλλικό, πλαστικό ή κεραμικό τμήμα, την πρόσθεση. Ο ασθενής μπορεί, μετά από μια επιτυχημένη αρθροπλαστική, να κάνει τις ίδιες κινήσεις με πριν. Η ολική αρθροπλαστική ισχίου και η ολικη αρθροπλαστικη γονατος είναι οι συνηθέστερες επεμβάσεις, ωστόσο μπορεί να γίνει και ολική αρθροπλαστικη ωμου ή αστραγάλου ή καρπού ή αγκώνα κλπ.

Η αρθροπλαστική συνιστάται σε περιπτώσεις έντονου πόνου, ακόμα και αναπηρίας. Συχνά, ο πόνος στις αρθρώσεις προκαλείται από χόνδρινες βλάβες, είτε από οστεοαρθρίτιδα (πχ. Οστεοαρθρίτιδα γόνατος, οστεοαρθρίτιδα ισχίου), κάταγμα ή άλλη τέτοια κατάσταση.

Η τυπική ολική αρθροπλαστική ώμου περιλαμβάνει την αντικατάσταση της κεφαλής και της ωμογλήνης, ώστε να μιμούνται τη φυσιολογική ανατομία του σώματος. Η διαδικασία αυτή ενδείκνυται για ασθενείς με προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα του ώμου, αλλά με φυσιολογική λειτουργία του στροφικού πετάλου.

Η ανάστροφη ολική αρθροπλαστική ώμου ενδείκνυται για ασθενείς με βαριά οστεοαρθρίτιδα και μη φυσιολογική λειτουργία του στροφικού πετάλου, σε ηλικιωμένους ασθενείς με πολύπλοκα κατάγματα κλπ.

Σε αυτήν την περίπτωση η κεφαλή του βραχιόνιου αντικαθίσταται από μια κοίλη επιφάνεια και η κοιλότητα της ωμογλήνης αντικαθίσταται από μια μεταλλική σφαίρα. Αυτό επιτρέπει στους ασθενείς να ανασηκώνουν το χέρι τους χρησιμοποιώντας το δελτοειδή μυ και όχι τους μύες του στροφικού πετάλου.

Πρόκειται για μια νέα τεχνική, η οποία χρησιμοποιεί την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, τη ρομποτική χειρουργική, και συγκεκριμένα όχι απλώς σύστημα πλοήγησης, αλλά ρομπότ με ειδικό βραχίονα, συνδυαστικά με το χειρούργο ορθοπεδικό για ένα καλύτερο, ακριβέστερο αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα είναι η νέα άρθρωση να μιμείται τη φυσιολογική στο μέγιστο βαθμό.

Η ρομποτική αρθροπλαστική ισχίου, έπειτα από σοβαρά κατάγματα ισχίου και ώμου είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες.

Η κίνηση των δακτύλων επιτυγχάνεται με τη βοήθεια τενόντων. Όταν εμείς λυγίζουμε τα δάκτυλα μας, οι τένοντες που βρίσκονται στην περιοχή βραχύνονται και ολισθαίνουν στα έλυτρα, δηλαδή στα κανάλια στη βάση των δακτύλων. Ωστόσο, αν το έλυτρο ή ο ίδιος ο τένοντας έχει παχυνθεί, τότε συναντούμε «εμπόδιο» στην κίνηση αυτή.

Η αρθρίτιδα γόνατος είναι μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση, η οποία επηρεάζει τους αρθρικούς χόνδρους, τους μηνίσκους και τα υποχόνδρια οστά.

Το κύριο σύμπτωμα της αρθρίτιδας στο γόνατο είναι ο πόνος, το πρήξιμο (οίδημα) και η δυσκαμψία, η οποία επηρεάζει σημαντικά την εκτέλεση της κίνησης. Ο πόνος και η δυσκαμψία είναι εντονότερα το πρωί. Ο πόνος είναι ένα σύμπτωμα που χειροτερεύει κατά τη διάρκεια της νόσου, ενώ το γόνατο μπορεί να γίνει τόσο δύσκαμπτο που να μην μπορεί να γίνει πλήρης έκταση/κάμψη του. Το γόνατο μπορεί να είναι ζεστό, με παρουσία οιδήματος.

Αν και δεν υπάρχει θεραπεία για την αρθρίτιδα, υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισς του πόνου και βελτίωσης του εύρους κίνησης.

Συντηρητική θεραπεία: αποφυγή δραστηριοτήτων, φυσικοθεραπείες, χρήση παυσίπονων και ΜΣΑΦ. Επίσης, τοπικές ενέσεις με υαλουρονικό οξύ ή κορτιζόνη, αλλά και πιο σύγχρονες τεχνικές, όπως η έγχυση Πλάσματος Πλουσίου σε Αιμοπετάλια ή έγχυση Βλαστοκυττάρων.

χειρουργική γόνατος: Σε περίπτωση που η συντηρητική θεραπεία δεν πετύχει, τότε συστήνεται χειρουργική επέμβαση.

αρθροσκόπηση γόνατος: Ενδείκνυται σε ασθενείς μικρότερης ηλικίας, εάν και εφόσον οι βλάβες δεν είναι πολύ προχωρημένες.

αρθροπλαστικές γόνατος: Ενδείκνυται σε ασθενείς με προχωρημένη αρθρίτιδα, αφού προηγουμένως έχουν αποτύχει όλα τα συντηρητικά μέσα θεραπείας.

Ο βλαισός μέγας δάκτυλος (κότσι ποδιού) είναι η εκτόπιση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού. Ο μέγας δάκτυλος του ποδιού παραμορφώνεται, το οποίο συνυπάρχει με παραμορφώσεις και στα υπόλοιπα δάκτυλα. Η αιτία εμφάνισης του δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα, ωστόσο υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που φαίνεται να σχετίζονται με την πάθηση, η οποία εκτός από παραμόρφωση, προκαλεί και πόνο, γρήγορη κόπωση και δυσκολία στην υπόδηση.

Η αντιμετώπιση της πάθησης γίνεται αρχικά με αλλαγή υποδημάτων, ορθοπεδικά βοηθήματα κλπ. και τέλος με χειρουργική επέμβαση, όπως οι επεμβάσεις αφαίρεσης της εξόστωσης, οστεοτομία 1ου μεταταρσίου, επεμβάσεις μαλακών μορίων κα.

Το σύνδρομο De Quervain ή αλλιώς το Σύνδρομο της Στενωτικής Τενοντοελυτρίτιδας προκαλείται από έντονη φλεγμονή του ελύτρου και των τενόντων στον καρπό και συγκεκριμένα στο πρώτο ραχιαίο διαμέρισμα.