H Νανοεπιστήμη περιλαμβάνει τη διεξαγωγή επιστήμης και τις εφαρμογές μηχανικής και τεχνολογίας σε μεγέθη νάνο, δηλαδή 1 έως 100 νανόμετρα, που ισοδυναμούν με 10ˉ⁹ μέτρα. Η Νανοεπιστήμη και η Νανοτεχνολογία είναι η έρευνα πολύ μικρών αντικειμένων, σε όλους τους κλάδους της επιστήμης, πχ. Χημεία, Βιολογία, Φυσική, Επιστήμη Υλικών και Μηχανική.

Ο όρος «Συστήματα Μεταφοράς Ουσιών» αναφέρεται στην τεχνολογική μέθοδο για την εξειδικευμένη μεταφορά και ελεγχόμενη αποδέσμευση βιοδραστικών ουσιών. Οι ευεργετικές ουσίες για τον οργανισμό μας έχουν συνήθως να διανύσουν μεγάλη απόσταση από το σημείο εφαρμογής, έως το σημείο στόχο. Το αποτέλεσμα είναι είτε μερίδα αυτών να χάνεται και να αποβάλλεται, είτε να έχουν μια πιο γενικευμένη δράση. Τα «Συστήματα Μεταφοράς Ουσιών» είναι η απάντηση της βιοτεχνολογίας σε αυτό το πρόβλημα. Ελεγχόμενη μεταφορά και αποδέσμευση ουσιών, ώστε να εξασφαλίσουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Η λιπιδική διπλοσιβάδα αποτελεί την κοινή βάση της κυτταρικής μεμβράνης. Τα φωσφολιπίδια είναι τα πιο άφθονα κυτταρικά λιπίδια. Λόγω της δομής τους και των βιοχημικών τους ιδιοτήτων, όταν έρχονται σε επαφή με το νερό, δημιουργούν μια οργανωμένη δομή, ευνοϊκή ενεργειακά για το κύτταρο. Τα λιποσώματα, επίσης αποτελούνται από φωσφολιπίδια, τα οποία δημιουργούν μια δομή όμοια με αυτή της μεμβράνης των κυττάρων του σώματος.

Βιοσυμβατό θεωρείται το υλικό, το οποίο ταιριάζει άριστα στο περιβάλλον του οργανισμού. Τα λιποσώματα λόγω της φωσφολιπιδικής διπλοστιβάδας είναι βιοσυμβατά, καθώς η ίδια ακριβώς δομή υπάρχει στις κυτταρικές μεμβράνες. Επομένως, το κύτταρο όταν συναντά το λιπόσωμα, συναντά κάτι το οικείο, που μπορεί να το αφομοιώσει, καθώς εξωτερικά δεν διαφέρουν δομικά. Μη ανοσογόνο είναι αυτό το υλικό, το οποίο δεν προκαλεί κάποια ανοσοβιολογική απόκριση, δηλαδή το υλικό που ο οργανισμός δεν αναγνωρίζει ως ξένο. Εφόσον τα λιποσώματα έχουν ίδια δομή με τις κυτταρικές μεμβράνες δεν αναγνωρίζονται ως ξένα, οπότε δεν ελλοχεύει κανένας κίνδυνος πρόκλησης ανοσοβιολογικής απόκρισης ή τοξικότητας.

Υπάρχουν αρκετοί ορισμοί της βιοδιαθεσιμότητας θρεπτικών συστατικών, αλλά γενικά ο όρος αναφέρεται στην αναλογία μιας ουσίας που απορροφάται και χρησιμοποιείται για τις φυσιολογικές λειτουργίες του σώματος. Λόγω των πλείστων μεταβολικών διεργασιών, που συντελούνται μέσα στο σώμα, είναι πιθανό πολλές βιοδραστικές ουσίες στην πορεία τους προς το στόχο να χαθούν ή να μετατραπούν από τον οργανισμό σε κάτι άλλο. Η βιοδιαθεσιμότητα αναφέρεται στο κλάσμα της ουσίας που φτάνει στο στόχο της και είναι αξιοποιήσιμη από τον οργανισμό.

Ο αμφίφιλος χαρακτήρας είναι μια ιδιότητα που αποδίδεται στα φωσφολιπίδια λόγω της δομής τους. Μόρια με ιδιότητες υδρόφιλες και υδρόφοβες καλούνται αμφιπαθή ή αμφιπολικά. Η αμφιπολικότητα παίζει σημαντικό ρόλο στη συγκρότηση της διπλοστοιβάδας. Τα υδρόφιλα μόρια διαλύονται εύκολα στο νερό, επειδή περιέχουν πολικές ομάδες, οι οποίες δημιουργούν δεσμούς υδρογόνου με τα μόρια του νερού, που είναι επίσης πολικά. Αντίθετα, τα υδρόφοβα μόρια είναι αδιάλυτα στο νερό, επειδή τα μόρια τους είναι μη- πολικά και επομένως δεν μπορούν να συνδεθούν με τα πολικά μόρια του νερού. Μόρια, τα οποία περιέχουν πολικές και μη πολικές περιοχές, εμφανίζουν αμφίφιλο χαρακτήρα.

H Νανοεπιστήμη περιλαμβάνει τη διεξαγωγή επιστήμης και τις εφαρμογές μηχανικής και τεχνολογίας σε μεγέθη νάνο, δηλαδή 1 έως 100 νανόμετρα, που ισοδυναμούν με 10⁹ μέτρα. Η Νανοεπιστήμη και η Νανοτεχνολογία είναι η έρευνα πολύ μικρών αντικειμένων, σε όλους τους κλάδους της επιστήμης, πχ. Χημεία, Βιολογία, Φυσική, Επιστήμη Υλικών και Μηχανική.

Ο όρος «Συστήματα Μεταφοράς Ουσιών» αναφέρεται στην τεχνολογική μέθοδο για την εξειδικευμένη μεταφορά και ελεγχόμενη αποδέσμευση βιοδραστικών ουσιών. Οι ευεργετικές ουσίες για τον οργανισμό μας έχουν συνήθως να διανύσουν μεγάλη απόσταση από το σημείο εφαρμογής, έως το σημείο στόχο. Το αποτέλεσμα είναι είτε μερίδα αυτών να χάνεται και να αποβάλλεται, είτε να έχουν μια πιο γενικευμένη δράση. Τα «Συστήματα Μεταφοράς Ουσιών» είναι η απάντηση της βιοτεχνολογίας σε αυτό το πρόβλημα. Ελεγχόμενη μεταφορά και αποδέσμευση ουσιών, ώστε να εξασφαλίσουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Η λιπιδική διπλοσιβάδα αποτελεί την κοινή βάση της κυτταρικής μεμβράνης. Τα φωσφολιπίδια είναι τα πιο άφθονα κυτταρικά λιπίδια. Λόγω της δομής τους και των βιοχημικών τους ιδιοτήτων, όταν έρχονται σε επαφή με το νερό, δημιουργούν μια οργανωμένη δομή, ευνοϊκή ενεργειακά για το κύτταρο. Τα λιποσώματα, επίσης αποτελούνται από φωσφολιπίδια, τα οποία δημιουργούν μια δομή όμοια με αυτή της μεμβράνης των κυττάρων του σώματος.

Βιοσυμβατό θεωρείται το υλικό, το οποίο ταιριάζει άριστα στο περιβάλλον του οργανισμού. Τα λιποσώματα λόγω της φωσφολιπιδικής διπλοστιβάδας είναι βιοσυμβατά, καθώς η ίδια ακριβώς δομή υπάρχει στις κυτταρικές μεμβράνες. Επομένως, το κύτταρο όταν συναντά το λιπόσωμα, συναντά κάτι το οικείο, που μπορεί να το αφομοιώσει, καθώς εξωτερικά δεν διαφέρουν δομικά. Μη ανοσογόνο είναι αυτό το υλικό, το οποίο δεν προκαλεί κάποια ανοσοβιολογική απόκριση, δηλαδή το υλικό που ο οργανισμός δεν αναγνωρίζει ως ξένο. Εφόσον τα λιποσώματα έχουν ίδια δομή με τις κυτταρικές μεμβράνες δεν αναγνωρίζονται ως ξένα, οπότε δεν ελλοχεύει κανένας κίνδυνος πρόκλησης ανοσοβιολογικής απόκρισης ή τοξικότητας.

Υπάρχουν αρκετοί ορισμοί της βιοδιαθεσιμότητας θρεπτικών συστατικών, αλλά γενικά ο όρος αναφέρεται στην αναλογία μιας ουσίας που απορροφάται και χρησιμοποιείται για τις φυσιολογικές λειτουργίες του σώματος. Λόγω των πλείστων μεταβολικών διεργασιών, που συντελούνται μέσα στο σώμα, είναι πιθανό πολλές βιοδραστικές ουσίες στην πορεία τους προς το στόχο να χαθούν ή να μετατραπούν από τον οργανισμό σε κάτι άλλο. Η βιοδιαθεσιμότητα αναφέρεται στο κλάσμα της ουσίας που φτάνει στο στόχο της και είναι αξιοποιήσιμη από τον οργανισμό.

Ο αμφίφιλος χαρακτήρας είναι μια ιδιότητα που αποδίδεται στα φωσφολιπίδια λόγω της δομής τους. Μόρια με ιδιότητες υδρόφιλες και υδρόφοβες καλούνται αμφιπαθή ή αμφιπολικά. Η αμφιπολικότητα παίζει σημαντικό ρόλο στη συγκρότηση της διπλοστοιβάδας. Τα υδρόφιλα μόρια διαλύονται εύκολα στο νερό, επειδή περιέχουν πολικές ομάδες, οι οποίες δημιουργούν δεσμούς υδρογόνου με τα μόρια του νερού, που είναι επίσης πολικά. Αντίθετα, τα υδρόφοβα μόρια είναι αδιάλυτα στο νερό, επειδή τα μόρια τους είναι μη- πολικά και επομένως δεν μπορούν να συνδεθούν με τα πολικά μόρια του νερού. Μόρια, τα οποία περιέχουν πολικές και μη πολικές περιοχές, εμφανίζουν αμφίφιλο χαρακτήρα.